,,William" Elizabeth Strout z Wydawnictwa Wielka Litera jest książką, która zagarnęła mnie w ramiona od pierwszych stron i uciszyła kołatające serce. Zaczęła pochłaniać i rozkochiwać w sobie ❤️

To był chłodny wieczór. Usiadłam z nią otulona kocem, z kubkiem ciepłej herbaty i zaczęłam pełna nadziei. Wsłuchiwałam się uważnie w każdy jej szept i wpatrywałam w jej miękkie spojrzenie. Poczułam wtedy spokój. Ukojenie, którego od dawna mi brakowało. 

To było uczucie niczym rozmowa ze starszą koleżanką, za którą mi tęskno odkąd skończyłam czytać ,,William". Chciałabym tylko tam pozostać i słuchać jej opowieści o życiu, rozterkach, miłości i (nie)miłości. Ludziach, którzy nie są bez skazy. Osobach, które zostawiły w jej życiu swój ślad. Mężach czy (nie)mężach. O Williamie... Słuchać o nich całymi dniami. 

O tym, że życie nie jest perfekcyjne, za to naprawdę zaskakujące.
O przemijaniu. Odejściu. Powrotach.
O relacjach, które nie są łatwe.
O relacjach, które nas budują i dodają skrzydeł.
O relacjach, które czasami po prostu są lub wracają jak bumerang.

Ona - Lucy. Kobieta. Pisarka. Żona i była żona. Wdowa.

Nim się obejrzałam wybiła północ, wywołując we mnie pustkę, gdy zobaczyłam ostatnią stronę. Niespostrzeżenie minęło nasze spotkanie, a Lucy pomknęła z powrotem w otchłań powieści.

Swojej powieści. 

Powieści o ludziach, relacjach, miłości. Emocjach, które razem z nami nieustannie mkną przez życie.

Och, William! Och, Lucy! Och, Wszyscy!