To dosyć zabawne, że chęci do czytania lektur przychodzą mi zawsze już po fakcie... I mean, wydaje mi się, że przymus czytania jej w wyznaczonym czasie, sprawia że całkowicie mnie odpycha i nie wzbudza ciekawości 😩

Wydawnictwo MG zawitało ze wznowieniem ,,Jądra ciemności", więc uznałam, że mam ochotę poświęcić się i przeczytać ją teraz sama dla siebie.

Trochę inaczej patrzę na tę historię po czasie i zauważyłam, że dużo szczegółów wyleciało mi już z głowy. Nie mniej, za pierwszym razem potrafiłam dostrzec w niej mnóstwo metafor i teraz było to jeszcze głębsze, choć nie zmieniam zdania, że jest to kontrowersyjna pozycja. Trzeba mieć tylko na uwadze, że była pisana końcem XIX wieku, więc jest to spory rozstrzał czasowy.

Podróż do Afryki i cała ta opowieść to ludzkie życie, które ogarnia ciemność, a chęć władzy tłumi człowieczeństwo. Z jednej strony to książka, która wzbudzała we mnie nieprzyjemne odczucia pod względem (w mojej opinii) rasistowskich wywodów, ale może to właśnie nadało tej książce takiej... Mocy? Może dlatego wydaje się ona być tak ciężka? Poza tym, że porusza przede wszystkim temat kolonizacji Afryki, który też wzbudza pewne emocje. 

To książka z serii ,,którą warto znać", ale też taka, która wymaga dojrzałego podejścia do niej. Nie jest łatwa i na pewno zbyt przyjemna.