W ,,Tajemniczym opiekunie" przyciągnęły mnie od razu dwie rzeczy: dziwne (wręcz niepokojące) rysunki i motyw sierocińca 😶

Jest to historia Agaty oraz pewnego mężczyzny, którego tak do końca nie znamy! W tym sęk... Nie wiemy jak wygląda, jak się nazywa, kim jest i dlaczego postanowił odmienić życie jednej z sierotek. Różne rzeczy można sobie przez to pomyśleć, no nie? Ale mi często towarzyszyła myśl - jak cudownie młoda! Właśnie wygrałaś los na loterii.

Najlepsze jest to, że mi się to naprawdę podobało i udzielało. Sama zaczynałam przeżywać razem z nią, czy facet może być łysy czy ma bujną czuprynę, jaką ma budowę, gdzie aktualnie żyje i dlaczego nie odpisuje do jasnej ciasnej, a sam wymaga o informowaniu o tylu rzeczach.

Jest to książka na tyle ciekawa, że prowadzona w formie listów. Uwielbiam coś takiego!! Wtedy wczuwam się w historię jeszcze bardziej, jakbym to ja siedziała przy biurku i wymyślała każde kolejne zdanie na kartce papieru zalanej herbatą. 

Chwilami potrafiły one mnie serio rozbawić, więc i szczyptę humoru w książce Webstera znajdziecie! 

Dodatkowo te ilustracje. Trochę wprowadzały mnie w niepokój, bo były przedziwne, zwłaszcza jakby sobie przypomnieć pewne słowa Agaty 😳 A zarazem sprawiło to, że forma tej książki już całkiem mnie jakoś kupiła.

Zawiodło mnie zakończenie, to znaczy hm... Jest to książka przewidywalna, w większości spokojna i bez większego obrotu spraw jak dla mnie, ale wydaje mi się, że było ono zbyt nagłe i za krótko rozwinięte. To chyba najlepsze określenia. Ale ja to wiecznie mam problem do zakończeń...

Ps. Na sam koniec dopiero przeczytałam tytuł w języku angielskim, jak brzmiał i absolutnie mnie to rozwaliło. Jakby został oryginalny to bym się zaczęła śmiać na sam widok okładki i od razu chciała poznać jej środek 😅

Dziękuję ślicznie Wydawnictwu MG za możliwość przeczytania!