Bookowa: kwietnia 2018

SKLEPY INTERNETOWE Z GADŻETAMI DLA KSIĄŻKOHOLIKA

13:47

MOJE ULUBIONE KSIĄŻKI - CZYLI CO MAM OCHOTĘ CZYTAĆ W KÓŁKO I NIGDY MI SIĘ NIE ZNUDZI (CZ. 1 ?!) | POST Z OKAZJI DNIA KSIĄŻKI

20:23

Dokładnie dzisiaj obchodzimy swego rodzaju święto, a raczej obchodzą je nasze papierowe dzieci. To właśnie dziś nadszedł Dzień Książki i Praw Autorskich! Postanowiłam, że w tak ważnym oczywiście dniu, muszę napisać jakiś wyjątkowy post. Po długich rozmyśleniach uznałam, że wpis o moich WSZYSTKICH ulubionych książkach będzie idealny. I tak się do niego zbierałam od dawna, więc w końcu dostałam kopa i tak oto powstaje lista moich ukochanych książek, które najchętniej czytałabym bez przerwy i mam wrażenie, że nigdy mi się nie znudzą.

,,Z gustami literackimi jest po trosze jak z miłością: zdumiewa nas, co też to inni wybierają" - Andre Maurois

,,Margo'' - Tarryn Fisher. Nikogo nie powinien dziwić ten wybór, bo trąbię o tej książce w każdym możliwym poście, w którym mam możliwość powiedzieć coś o książkach jako ogóle. Przeczytałam ją dopiero dwa razy, ale i nadejdzie trzeci, czwarty i pewnie dziesiąty. Wielbię styl pisania Tarryn, jest jedyny w swoim rodzaju. ,,Margo'' jest moim numerem jeden, ze względu na sam zamysł tej książki. Autorka poruszyła w niej tematy tabu w jakiś sposób, choć to zależy kto co uważa za temat tabu. W każdym razie, podoba mi się odwaga, które wybrzmiewa z tej książki, ale również dziwność, specyficzność i mrok, a nawet obrzydzenie. Jest inna, zupełnie odbiega od tego co czytam na co dzień, czyli książki ze zwyczajnymi bohaterami o ile tak można ich nazwać. Margo to bohaterka, która zapadła mi bardzo w pamięć i wszystkie ,,dziwności'' z życia codziennego potrafią mi się z nią kojarzyć. Jest to postać tak dobrze wykreowana i charakterystyczna, że trudno jest o niej zapomnieć. Siedzi po prostu w mojej głowie cały czas i jej to całe przeklęte Bone również.

,,Coś mojego'' - Marci Lyn Curtis. Często zdarza mi się czytać książki, przy których paczka chusteczek jest nieodłącznym atrybutem. Lubię książki, przy których można całkowicie uwolnić emocje i wylać trochę łez. Taka jest właśnie ta książka. Początkowo może i nie wzbudzała we mnie większych emocji niż ciekawość, co za moment się stanie. Dopiero zagłębiając się w całą historię, mój mózg zwolnił blokadę i uznał, że czas najwyższy przeżywać lekturę jakby to zależało od mojego życia. Przy tej książce, śmiech i łzy przeplatały się co chwilę. Czy to z powodu ironicznego poczucia humoru bohaterki, który kocham całym serduchem, czy z powodu szczęśliwych chwil, które odczuwałam równie mocno jak bohaterzy czy z powodu tego, że coś złego się stało i nie jestem w stanie utrzymać w sobie emocji. ,,Coś mojego'' to książka, która wyciągała garściami ze mnie to, co siedziało w środku. I mamy ze sobą jak na razie dwa spotkania, oczywiście będzie ich więcej jak w przypadku ,,Margo''. Dzięki tej książce, zrozumiałam że życie osoby niewidomej nie musi być karą i czekaniem na ostateczny dzień. To są normalni ludzie, którzy chcą żyć i czerpią z życia więcej niż człowiek widzący. Autorka we wspaniały sposób pokazała, że człowiek niewidzący nie jest kimś, komu trzeba we wszystkim pomagać. Taka osoba też chce być w miarę możliwości samodzielna i jeśli daje to do zrozumienia, jak Maggie, to uszanujmy, bo chyba wie co robi, właśnie - chyba... Jest to naprawdę godna uwagi, mądra, z ogromnymi przesłaniami młodzieżówka, którą warto za wszelką cenę przeczytać.

,,Głębia Challengera'' - Neal Shusterman. Można powiedzieć, że jest to świeża dla mnie książka, bo nie czytałam jej aż tak dawno. Jednakże od pierwszego spotkania, zaczytania, zakochałam się w niej. Już po pierwszej stronie czułam, że zapowiada się naprawdę dobra książka. To co przyciąga mnie do niej to motyw choroby psychicznej, w tym przypadku choroby dwubiegunowej. Od dawna interesuje mnie tematyka chorób/problemów psychicznych, tego co związane jest z zaburzeniami mózgu (wypada mi to tak nazwać? Hmmm...). ,,Głębia Challengera'' trafiła na listę moich ulubionych i to ekspresowo. Autor ma niesamowicie ciekawy sposób pisania, a historia nie jest całkowicie fikcją i nawiązuje do jego prywatnego życia, więc to tym bardziej sprawia, że kocham tę książkę. Podobał mi się ogólnie sposób przedstawienia choroby, tego co mniej więcej może się dziać z osobą doświadczającą jej i krótko mówiąc, ta książka pochłania czytelnika zanim zdąży pomyśleć cokolwiek o niej. Nie puszcza ze swoich sideł i zmusza do myślenia nad rzeczami, które są niecodzienne dla normalnego człowieka. Interesujący okazywał się dla mnie główny bohater Coden, który wkradał się w zakątki ludzkiego mózgu, swojego i naszego, prowadził nas po ciemnych uliczkach umysłu i pokazywał trudne życie w dwóch światach. Coś genialnego!

,,Cudowny chłopak'' - R.J. Palacio. Książka zmieniła swój tytuł, doczekała się ekranizacji i na swoim koncie ma wielu miłośników. W tym zacnym gronie jestem również ja. Znowu mamy młodzieżówkę, znowu wyciskacz łez i znowu jest to historia, która zapadła mi głęboko w pamięć. Zawsze powtarzam, że bardziej chce mi się płakać jak krzywda dzieje się zwierzęciu niż człowiekowi. Coś w tym jest, bo jednak dla mnie, zwierzęta są ważniejsze niż ludzie... Jednak w przypadku tej książki, strasznie szkoda mi się zrobiło tego małego chłopca - Augusta, który niewyobrażalnie często spotyka się z docinkami i wyzwiskami kierowanymi w swoją stronę. ,,Cudowny chłopak'' to tak naprawdę dobry przykład nietolerancji z którą każdego dnia niejeden z nas się pewnie spotyka. Ktoś inny zupełnie z wyglądu, wyróżnia się i nagle widzimy, kto tak naprawdę jest tolerancyjny i go to nie rusza, a kto musi coś powiedzieć takiej osobie, bo wybuchnie inaczej. Z pozoru może się wydawać, że to zwyczajna młodzieżówka o zwyczajnym chłopcu. Jednak nie. Jest to książka niezwykła, piękna i wzruszająca. Daje też ona pewną lekcję, jak radzić sobie w miarę z tym, że ktoś nam docina ze względu na inność. Jak ignorować i przewracać to w żart. Bohaterowi się udawało i za to go lubię. Że się nie poddawał, chciałabym czerpać od niego to w skuteczny sposób, a nie chwilowo...

,,Oskar i pani Róża'' - E.E. Schmitt. Powiem szczerze, że ta książka, choć mała, cienka i niepozorna, przebija wszystko u mnie. Nie wiem czemu na mojej liście jest tyle książek z małymi chłopcami w roli głównej, ale mniejsza z tym. Dochodzi kolejny. Nie jestem w stanie zliczyć ile razy czytałam już tę książkę. Znam praktycznie ją prawie że na pamięć. Ma w sobie coś tak wyjątkowego, że najchętniej ciągle bym sobie ją podczytywała. Za każdym razem kiedy po nią w ogóle sięgam i zaczynam czytać, odkrywam w treści zupełnie nowe wartości dla siebie. Zauważam rzeczy, które wcześniej mi nie wpadały w oko. Były ukryte gdzieś pod warstwą słów. Niby to tylko, a może aż, historia chorego na białaczkę chłopca, który przeprowadza czytelnika przez ostatki swojego życia, ale przez tę niebanalną prostotę pokochałam ją, tak zwyczajnie. Jest to książka poruszająca w piękny sposób znowu dość trudny temat i znowu uczy więcej niż zwyczajna szkoła. Bo w tej książce, szkołą jest życie i jego koniec.

A wy macie dużo swoich ulubionych książek? Potrafilibyście wybrać tylko jedną? :D Ja się i tak BARDZO ograniczyłam, bo jest tego o wiele więcej. Może by tak drugą część zrobić? To nie głupi pomysł... Jak na jeden post to by było za dużo.

Książki

[2018] KORPOŻYCIE ŚWINKI MORSKIEJ - PAULIEN CORNELISSE #22

11:43

Tytuł oryginalny: De Verwarde Cavia
Liczba stron: 256
Tłumaczenie: Sylwia Walecka
Wydawnictwo: Muza
Data premiery: 14.03.2018

Jak tylko dowiedziałam się, że dzięki wydawnictwu MUZA wejdzie do Polski holenderska książka o śwince morskiej, byłam pewna że wywoła ona poruszenie wszechświata nie o tyle wśród książkoholików co miłośników świnek morskich. I się nie myliłam, bo wszędzie gdzie nie spojrzałam, widziałam zachwyty tą pozycją, jeszcze przed samym przeczytaniem. Jest w tytule świnka? Jest. Jest na okładce jej podobizna? Jest! To są powody, żeby się cieszyć jak dziecko z lizaka. I żeby nie było, ja zareagowałam identycznie! Wynika to z faktu, że mam pod swoim dachem dwie świnki morskie, Wallyego i Shaggyego, prowadzę nawet o nich bloga - Caviowe Pogaduchy, więc z racji, że kocham nad życie te zwierzątka i są u mnie na równi z miłością i wielbieniem książek, postanowiłam przeczytać ,,Korpożycie świnki morskiej''. Nie wiedziałam czy będzie warto, nie czytałam absolutnie żadnej recenzji, bo obawiałam się, że mogą mnie one zniechęcić na starcie, więc sobie darowałam ich lekturę.

Z pozoru jest to dziwna książka, już sam tytuł nakreśla człowiekowi przynajmniej kilka pytań, a m.in. O CO TU BIEGA? Jest to pytanie, które sobie zadawałam przez znaczną część lektury. Nadal jest mi trudno to załapać. Chyba, że jestem po prostu mało domyślna. Muszę przyznać, że gdyby nie ta świnka morska w tytule to pewnie (a raczej na pewno!) nie spojrzałabym nawet na tę książkę przechadzając się po księgarni. Powiedzmy sobie szczerze, ten tytuł i pomysł na taką korporacyjną historię przyciąga uwagę człowieka zważywszy na nietypowe dla książek zwierzę jakim jest świnka. Dobry chwyt marketingowy jest z tego, bo raczej szanujący się książkoholik i świnkoholik w jednym nie może przejść obojętnie koło takiej pozycji, cukierkowej i różowiutkiej z zewnątrz, zwłaszcza gdy spogląda wciąż z okładki zniekształcona, ale zarazem słodka świnka morska.

Kiedy ujrzałam w drzwiach listonosza z wyczekiwaną Korpo-świnką, nie mogłam się tym bardziej doczekać, żeby chwycić ją w dłonie i zacząć czytać. Zagwozdką cały czas pozostawało, co ma znaczyć ta świnka. Oczekiwałam odpowiedzi w książce, ale jakoś jej nie dostałam. Mniejsza z tym, to tylko taki szczególik. Przejdźmy do samego sedna, czyli fabuły, która mnie nie powaliła na kolana i mogła być lepsza o wiele. ,,Korpożycie świnki morskiej'' to książka opowiadająca o życiu dosłownie świnki morskiej. Ona naprawdę w tej książce jest, pracuje sobie przy biureczku i popija wino w wolne wieczory. Nazywa się Cavia. Banalnie wymyślone imię, ale to w swojej prostocie jest nawet ciekawe. Główna bohaterka (tak ta świnka morska, która powinna siedzieć w odpowiednio dużej klatce, a nie latać po jakimś biurze) pracuje na dziale komunikacji. Nie powiem, że jest to coś ciekawego, bo mnie zupełnie takie rzeczy nie interesują, więc nie będę się rozwodzić nad jej pracą. Cała książka kręci się wokół życia Cavii, której praca nie jest dla mnie przynajmniej czymś fascynującym i w zasadzie, każdego dnia jest podobnie, wręcz tak samo. Może się wydawać, że książka się rozkręca gdy autorka wstawia urywki z życia świnki po godzinach. A po godzinach to się dzieją różne rzeczy. W którymś momencie nawet mnie pewna sytuacja zaskoczyła, ale nie powiem co, bo byłoby to przegięcie. W każdym razie był to przełom, tyle powiem.

Sukcesem jest, że nie usnęłam przy tej książce, więc dużej tragedii nie ma. Jednakże, jest ona napisana specyficznie, trochę może z przymrużeniem oka. Z lekka jest humorystyczna, to trzeba przyznać. Dzięki tej pozycji miałam okazję zapoznać się ze zjawiskiem korporacji, poznałam nowe pojęcia i w ogóle nauczyłam się ciekawych rzeczy. Jeśli miałabym powiedzieć czy ta książka zachęciła mnie do brnięcia w taki zawód patrząc daleko w przyszłość to nie, absolutnie. Nie potrafiłabym pracować bez przerwy przy biurku albo przedstawiać coś przed grupą ludzi. Kompletnie to nie moja bajka. Nigdy tak naprawdę korporacyjne życie mnie nie kręciło i myślę, że z moją potrzebą ciągłego poruszania się, nie dałabym rady być w takiej pracy, kształcić się w takim zawodzie. Po tej książce jestem tego pewna. Wracając do jej samej, nie była wysokich lotów, ale nie powiem, że była dnem z wodorostami, bo aż tak źle nie poszło autorce. Niemniej jednak, nie potrafiłam skończyć tej książki od razu, nie byłam w ogóle w stanie przeczytać jej od deski do deski. W między czasie podczytywałam sobie inne książki, żeby odbiec trochę od tej całej korporacji i problemów dnia codziennego pracowników.

Pomysł na wymieszanie ludzi ze zwierzętami w książce nie był w tym akurat przypadku zbyt trafiony, bo głupiałam w trakcie czy Cavia to rzeczywiście świnka czy jednak człowiek, tylko tak dziwnie na nią mówią. Te opisy z jej życia, czynności, które wykonywała, wszystko mi się gmatwało i zupełnie nie rozumiałam (nadal nie rozumiem) gdzie tam jest sens. To znaczy, po co ta świnka jest w tej książce? Chyba tylko jako chwyt marketingowy, bo tak to ciężko było z czytaniem tej plątaniny korporacyjnej. Nie jest to jak dla mnie książka schematyczna, poruszony został temat w dość absurdalny sposób, w sensie że zwierzę jako główny bohater w książce o pracy biurowej. To mogłoby być w sumie na plus, ale wykonanie naprawdę nie zachwyca i myślę, że jeśli chce się przeczytać coś o tematyce korporacyjnej to są zapewne lepsze książki niż ta. Jest cienka, szybko się czyta, więc z ciekawości zalecałabym sięgnąć jak już ktoś by się zastanawiał.

Czytał ktoś tę książkę? Chętnie poznam wasze zdanie. O, a może jest jakiś świnkolub tutaj i nie jestem sama.

Biografia

[PREMIERA 2018] ARTYŚCI W CIENIU STALINA - PIOTR KITRASIEWICZ #21

21:53

Liczba stron: 288
Wydawnictwo: MG
Data premiery: 18.04.2018

Dziś swoją premierę ma książka autorstwa Piotra Kitrasiewicza - ,,Artyści w cieniu Stalina''. Dziękuję wydawnictwu MG za możliwość wcześniejszego przeczytania. Skończyłam ją czytać dosłownie dzisiaj, więc recenzja będzie pisana ,,na gorąco''. Nigdy jeszcze mi się to nie zdarzyło, ale w zasadzie puki są we mnie emocje, mogę pisać.

Początkowo byłam naprawdę sceptycznie nastawiona do tej pozycji. Nie chciałam się początkowo do niej przekonać, ze względu na skojarzenie sobie jej z historią nieodłączną w szkole, za którą cały czas nie przepadam niestety. Ale postanowiłam dać szansę, bo nie sięgam zupełnie po tego typu książki, czyli historyczne i biograficzne, a w połączeniu to wychodzi jakaś niesamowita mieszanka, której nigdy nie chciałam spróbować, bo nie jestem fanką tych obu rodzajów. W tym przypadku postanowiłam dać szansę sobie i autorowi, uznałam, że może to być swego rodzaju przełom w moim czytelniczym życiu. Zwłaszcza, że jest to książka, która pomaga mi spełnić swój skryty cel, czyli zaczytywanie się w książkach naszych rodaków, bo ich stanowczo nie doceniam.

Książka została świetnie wydana, to znaczy u mnie na plus jest twarda oprawa, którą kocham nad życie w książkach. Po za tym jest na tyle duża czcionka i tekst tak ułożony, że czytało mi się ją z prędkością światła. Mi, osobie, która czyta jak pełzający ślimak... Skrywa w sobie niespełna 270 stron, zatem nie jest grubą pozycją. Mimo, że nie jest to książka gruba, na kartach jej dzieje się więcej niż człowiek może sobie wyobrazić.

Przejdę do kwestii, która jest najważniejsza w książce, czyli o czym tak właściwie jest, bo tytuł może niewiele mówić, wręcz nic oprócz tego, że ma nawiązkę do Stalina. ,,Artyści w cieniu Stalina'' to książka biograficzna, w której autor zawarł życiorysy czterech osób. I to nie byle jakich. Nie jest to książka o zwyczajnych ludziach, tak ich nazwać nie można, bo chyba byłaby to obraza w ich kierunku. Piotr pod uwagę w swojej książce wziął konkretnie czterech twórców, którzy działali i rozwijali swoje umiejętności czy pasje w czasach, gdy rządził Stalin i istniało coś takiego jak ZSRR. O kim mowa dokładnie? Sergiusz Eisenstein, Maryna Cwietajewa, Osip Mandelsztam oraz Michaił Bułhakow. Tak naprawdę, gdy zagłębimy się w tę książkę, zauważymy, że nie tylko o nich wspomina autor, bo przewija się w trakcie jeszcze parę innych, które nie są aż tak ważne, znaczy nie są głównymi uczestnikami tej książki.

Książka miała na celu pokazanie życia ludzi, o których nie mówi się za wiele. Jedyne co kojarzymy to ewentualnie ich twórczość, to co pozostawili po sobie, ale czy tak naprawdę ktokolwiek z nas zastanawiał się kiedyś, jak wyglądała ich praca gdy nad nimi stał Stalin, zwany Gospodarzem? Gdy zwyczajnemu obywatelowi groziła śmierć, katusze i niewyobrażalna męczarnia w obozach pracy za praktycznie wszystko, co nie podobało się Gospodarzowi, artyści tamtych czasów byli traktowani odrobinę inaczej. Mieli świadomość, że na nich może przyjść pora w każdej chwili i czuć się bezpiecznie nie mogli całkowicie. Nie mogli spać spokojnie, ale przyznać trzeba, że artystów Stalin traktował lżej i odrobinę lepiej. Ukazywał w ten sposób swoje zainteresowanie w jakiś sposób sztuką, zwłaszcza pisaną, ale trudno było go zadowolić, bo jednak nie było tak, że się publikowało i tworzyło co się żywnie podobało. Oni też musieli uważać, przekonacie się jak przeczytacie tę książkę, ona najlepiej Wam to wszystko zobrazuje.

Mówiąc artyści, twórcy, nie mam na myśli malarzy choćby, dlatego że o nich tutaj mowy nie ma. Książka została poświęcona temu co jest nam bliskie, dokładnie książkoholikom, czyli literatura. Poezja i to nie byle jaka, oraz nawiązanie jest również do odbiegającego od wszystkiego - filmu, czyli kinematografia. Mimo, że wydaję się, iż to wszystko się jakby różni, odbiega od siebie, gdzieś jest między tym wspólna lina, która łączy wszystko w całość. I tworzy tę niesamowitą książkę.

Wszystko zostało tak ciekawie napisane, że kiedy tylko ktoś mi przerywał lekturę, w środku się gotowałam. Przez ten sposób pisania miałam ochotę czytać i czytać. Ci ludzie, o których mowa w książce, wzbudzili we mnie niemałe zainteresowanie, zwłaszcza autor ,,Mistrza i Małgorzaty'', książki którą za wszelką cenę chcę przeczytać. Dzięki tej pozycji, dowiedziałam się dużo rzeczy na temat wspomnianych artystów, zaciekawili mnie i powiem szczerze, że żałuję, że nie znałam ich wcześniej oprócz właśnie Michaiła Bułhakow, o którym wszyscy dookoła mówią.

,,Artyści w cieniu Stalina" to książka, która dała mi zdecydowanie do zrozumienia i myślenia, jak dobrze jest żyć w takich a nie innych czasach. Nie wyobrażam sobie, jak tamci ludzie musieli żyć w ciągłym strachu i niepewności, nie znali dnia ani godziny, kiedy dostaną kulkę w głowę. Książka w pewnych momentach była wstrząsająca, przynajmniej dla mnie, bo jestem dość wrażliwa na brutalne sceny w książkach, choć zawsze mnie mimo wszystko interesują. W tym przypadku, gdy nadchodziło coś brutalnego, to nie były to zwyczajne opisy, one budziły we mnie wręcz obrzydzenie, zwłaszcza pewien element mi zapadł w pamięć... Opisy były tak realistyczne i dokładne, że widziałam oczami wyobraźni wszystkie krwawe sceny, które oczywiście miały miejsce gdy rządził Stalin.
Czytanie tej książki, było jak czytanie ludzkiego strachu i niepewności w formie po prostu słów. To wszystko zostało napisane w taki sposób, że czułam jakbym gdzieś była w pobliżu i obserwowała wszystko co się działo i miało miejsce. Wczułam się bardzo w tę książkę. Czułam strach, ciekawość i niepewność w trakcie lektury. Czyli to co wypływa z książki Kitrasiewicza.

Mój problem z dobrymi książkami jest taki, że niby chcę ją skończyć, ale jednak nie, bo wiem że za moment przelecę ostatnie strony i to będzie koniec. Tak miałam z ,,Artystami w cieniu Stalina". Nie wierzę sama w to, że tak mi się ta książka podobała i tak mnie zszokowała całą sobą. Była tak dobra, że czuję się po niej rozsypana na kawałki. Zachwycił mnie styl autora, pomysł sam na tą książkę, odwaga poruszenia tematu rozdrapującego ,,stare rany". Nie jestem w stanie nic więcej już o niej powiedzieć... Chyba tylko jedynie - czytajcie, bo warto.

Książki

[2018] SŁOŃCE I JEJ KWIATY THE SUN AND HER FLOWERS - RUPI KAUR #20

15:46

Bookowe podsumowanie

BOOKOWE PODSUMOWANIE MARCA 2018 | JEDNAK MOŻE BYĆ LEPIEJ - CZYLI MARZEC NAJLEPSZYM MIESIĄCEM?

19:43

Marzec okazał się bardzo owocny odnośnie mojego czytania. Na całe szczęście nie poszalałam zakupowo i przez to nie mogę uwierzyć, bo nie jest to w moim stylu. Kupiłam jedynie takie książki, na których mi ostatnio okropnie zależało, także robię postępy. Może w końcu uda mi się zacząć czytać książki z wielkiego stosu hańby, który niebawem się na mnie przewróci i zgniecie mnie, bo co chwilę dochodzą nowe pozycje, które chcę, a wręcz muszę przeczytać. Gdybym nie pisała dłuższy czas to wiecie czym to by było spowodowane :D

W tym miesiącu na swoim Bookowym koncie mam przeczytanych aż 6 książek, 3 kupione i 4 otrzymane (z konkursów), w tym jedna jest jeszcze od wydawnictwa. Zobaczmy zatem wspólnie jak mi minął ten ,,wiosenny'', mokro-biały marzec.

Się czytało...

1. Dziennik cwaniaczka Ryzyk-Fizyk - Jeff Kinney. Jedna jedyna książka, którą miałam z biblioteki, znaczy w tym miesiącu. Powiem szczerze, że czasami lubię poczytać sobie coś nie wymagającego ode mnie większych rozmyśleń nad lekturą czy czegokolwiek innego. Po prostu siadam, jeden wieczór i po czytaniu. ,,Dziennik cwaniaczka'' odkryłam dzięki filmowi, a gdy dowiedziałam się, że w bibliotece są dostępne te książki, to od razu chciałam je przeczytać. I tak właśnie polubiłam się z Cwaniaczkiem. Ta seria nie wnosi nic do mojego życia, nie odkrywam w niej czegoś niesamowitego, ale jest dla mnie zwyczajną odskocznią od ,,zwykłych'' książek. I uważam, że nie są to książki tylko dla dzieci. ,,Dziennik cwaniaczka'' to seria, która jak sam tytuł wskazuje, została napisana w formie dziennika, który prowadzi niesforny gimnazjalista - Greg Heffley. Zdaje on relacje z dnia codziennego, opowiada o swoich wymyślnych pomysłach i o przyjacielu, który jest głupkowaty, ale i tak się przyjaźnią.

2. Prostota Siła codziennych rytuałów - Brooke McAlary. W końcu miałam szansę przeczytać książkę napisaną przez pewną blogerkę o sposobach na prostsze i spokojniejsze życie. Nie jestem zbyt dobrze nastawiona do poradników, jakoś nie sprawiają mi większej przyjemności z czytania, a tym bardziej mało co zmieniają w moim życiu, znaczy mało co ja sama z nich czerpię, a jak było zatem z poradnikiem ,,Prostota''? Zajrzyjcie do recenzji, bo jakimś cudem, pochwaliłam nieźle tę pozycję.

3. O grzybach, rybach, kobietach i sensie życia, czyli rozmówki z Alusiem Curunią - Janina Lesiak. Ta książka powinna wystartować w konkursie na najdłuższy i równocześnie najdziwniejszy tytuł. Myślę, że miałaby niemałą szansę na wygraną... Przeglądając ofertę wydawnictwa MG natknęłam się na tę książkę, a przez swoją dziwność i z lekka tajemniczość przyciągnęła od razu moją uwagę. Ciekawa byłam cóż ona może w sobie kryć, dlatego odezwałam się do wydawnictwa i takim sposobem dowiedziałam się, że powinnam częściej sięgać po dziwne tytuły. Książka Janiny Lesiak opowiada o mężczyźnie, którego już poznajemy przez sam tytuł. Aluś mówi o rzeczach oczywistych i banalnych z pozoru, ale pokazuje, że być może nic nie jest tak proste jak się może wydawać. Ja się w trakcie lektury, ,,uzależniałam'' od jego przemyśleń i przekonań na różnorodne tematy, o czym też już wspominałam w recenzji, do której zapraszam po więcej, bo rozpisałam się w niej na całego. Ogólnie książka warta uwagi moim zdaniem.

4. Cudowny chłopak - R. J. Palacio. Z racji, że jakiś czas temu do kin wszedł film o tym samym tytule, sama książka się odrobinę zmieniła, a dokładniej wcześniej nazywała się ,,Cud chłopak''. Zaczęłam tę książkę czytać już w lutym, ale niestety nie zdążyłam już jej skończyć, więc przeszła mi na marzec. Co ja mogę o niej powiedzieć? Chyba tylko, że jestem zachwycona i nieraz jeszcze do niej wrócę. Jest to zdecydowanie książka z przesłaniem i to nie byle jakim, bo przedstawia pięknie zjawisko nietolerancji, braku akceptacji, w tym przypadku ze względu na wygląd, co jest częste we współczesnym świecie. Po raz kolejny zachęcam do nadrobienia recenzji, jeśli jeszcze ktoś nie czytał, a jest ciekaw, co więcej na temat tej pozycji napisałam.

5. Chłopcy których kocham - Anna Ciarkowska. W końcu przyszedł czas na tomik poezji, w dodatku Polskiego autorstwa. Miałam obawy, że może to być coś na zasadzie ,,Mleka i miodu'' Rupi Kaur, który był dla mnie średniakiem i nie uważałam tego, za coś tragicznego, ale również za coś bardzo dobrego. Recenzja ,,Mleka i miodu'' oczywiście wisi na blogu. Wracając, wzięłam ten tomik przy okazji innego, o którym za moment powiem. Przeczytałam dosłownie jednym tchem. Od deski do deski, bez żadnych przerw, po prostu tak się wciągnęłam i tak mi się to podobało, aaa. Nie wierzę w to co piszę, ale naprawdę tak jest. Może i było minimalnie podobne do twórczości Rupi Kaur, ale naprawdę odrobinę miałam takiego odczucia. Podobał mi się w tym tomiku morski klimat i często powtarzający się motyw... snu. Niebawem pojawi się recenzja, a przynajmniej taki mam plan, w niej się postaram rozpisać.

6. Słońce i jej kwiaty The Sun and Her Flowers - Rupi Kaur. Kogo my tu mamy?! Postanowiłam, że ,,Mleko i miód'' nie było aż tak wielkim gniotem jak ludzie mówili, więc z tegoż powodu zaryzykowałam z kolejnym jej tomikiem (nie)poezji. Miałam podobne obawy jak w przypadku Anny Ciarkowskiej, nie wiedziałam czy mam się znowu spodziewać czegoś płytkiego, czy może jednak autorka się poprawiła i potrafi lepiej pisać. Pewnie myślicie, jak w moim odczuciu wypadła ta pozycja. A więc, hmmm... Podobało mi się to o wiele bardziej niż poprzedni tomik tej autorki. Nie żartuję, to było świetne. Gdyby porównać te dwa tomiki Rupi Kaur to jest to niebo a ziemia. Jej teksty nie były już tak bardzo płytkie, w ogóle jakoś lepiej mi się je czytało. Jestem mile zaskoczona, więc recenzja tej pozycji obowiązkowo się pojawi na blogu. Rupi Kaur - oby tak dalej :*

A do biblioteczki doszło...

1. Chłopcy których kocham - Anna Ciarkowska (kupiona)
2. Słońce i jej kwiaty The Sun and Her Flowers - Rupi Kaur (kupiona)
3. Niebezpieczne kłamstwa - Becca Fitzpatrick (kupiona)
4. O grzybach, rybach, kobietach i sensie życia, czyli rozmówki z Alusiem Curunią - Janina Lesiak (do recenzji od wydawnictwa MG)
5. Slammed Pułapka uczuć - Colleen Hoover (konkurs organizowany przez Książkowir)
6. Wyspa - Sigríður Hagalín Björnsdóttir (konkurs organizowany przez Smak Książki)
7. Korpo życie świnki morskiej - Paulien Cornelisse (konkurs organizowany przez Czytaj na walizkach)

SKLEPY INTERNETOWE Z GADŻETAMI DLA KSIĄŻKOHOLIKA

MOJE ULUBIONE KSIĄŻKI - CZYLI CO MAM OCHOTĘ CZYTAĆ W KÓŁKO I NIGDY MI SIĘ NIE ZNUDZI (CZ. 1 ?!) | POST Z OKAZJI DNIA KSIĄŻKI

[2018] KORPOŻYCIE ŚWINKI MORSKIEJ - PAULIEN CORNELISSE #22

[PREMIERA 2018] ARTYŚCI W CIENIU STALINA - PIOTR KITRASIEWICZ #21

[2018] SŁOŃCE I JEJ KWIATY THE SUN AND HER FLOWERS - RUPI KAUR #20

BOOKOWE PODSUMOWANIE MARCA 2018 | JEDNAK MOŻE BYĆ LEPIEJ - CZYLI MARZEC NAJLEPSZYM MIESIĄCEM?

Cześć!

Archiwum

Obserwatorzy

Najchętniej czytane!

Gatunki

Wydawnictwa