Prawie zrobiłam DNF... Chciałam dać jeszcze jedną szansę autorowi, ale po tej książce już wiem, że to był na pewno ostatni raz z jego twórczością 💀

To było tak niesamowicie monotonne. W kółko to samo, w dodatku jedyne co udało mi się zapamiętać to teksty w stylu ,,możecie o tym przeczytać w innych źródłach", ,,mam ograniczoną objętość książki" (po czym są jego przemyślenia zazwyczaj dziwne dosyć, które absolutnie nic nie wnoszą). Albo w kółko dokładne opisy broni??

Może i tytuł się zgadza. Byli to masowi mordercy i szaleńcy, ale liczyłam na coś ZUPEŁNIE innego, a nie w kółko o jednym tylko zmiana miejsc i nazwisk, a i tak były to historie opisane w stylu ,,trzy zdania na krzyż", bo pamiętajcie, w innych źródłach możecie o tym poczytać. Moim zdaniem strata czasu, a u mnie to rzadkość, żebym żadnych pozytywów nie znalazła w książce:(

,,Ośmioro kuzynów" w zeszłym roku naprawdę mnie zachwyciło. Historia małej Rose i jej kuzynów chwyciła i rozgrzała moje serce. Nie mogłam doczekać się kontynuacji!

Co się okazuje, autorka sama z początku zaznacza, że ,,Róża w rozkwicie" nie jest do końca drugim tomem, a bardziej dalszymi losami Rose dla tych, którzy poszukują zwyczajnie rozrywki i tęsknią za tą (już nie tak małą) dziewczynką 🌹

W tej części Louisa May Alcott ponownie stara się stworzyć powieść pełną wartości, ciepła i to jej się udaje! Rose to młoda kobieta, która poszukuje swojej drogi w życiu. To niesamowite widzieć jak się zmienia, dojrzewa, szuka swojej drogi, zwłaszcza po powrocie z podróży dookoła świata z wujem Alecem 💛 

Naprawdę miło było wrócić do znajomej historii, jednak... Eh, coś mi nie podpasowało w niej do końca. To już nie było to samo, może dlatego że dzieciaki dorosły, właściwie Rose stała się moją rówieśniczką, jej kuzyni stali się mężczyznami. Pojawiała się nadal ta beztroska, ale już w innym stopniu, który mnie nie porwał jak wtenczas.

Odnosiłam wrażenie, jakby ta część była o wiele bardziej chaotyczna?? I chwilami już mi się zaczęło wydawać, że jedyne co oni tam robią to... piją 💀 Dosłownie. Czytało się szybko jak to u Louisy mam, ale czasami tekst tak po prostu przelatywał mi przed oczami i tyle z tego było...

Dziękuję Wydawnictwu MG za egzemplarz! ❤️

Pamiętacie ,,Małą księżniczkę"? Lubicie?

Tak?

W takim razie na pewno zakochacie się w ,,Małym lordzie", znów w pięknym, ilustrowanym wydaniu 💛 To książka, którą pokochałam natychmiast, całym sercem. Matko, jaki ten młodzieniec jest rewelacyjny.

Uwielbiam to, jak są przedstawiane dzieci w tych klasykach. Może czasami aż zbyt dojrzale jak na swój naprawdę młody wiek, ale mają w sobie taką iskrę, którą zawsze absolutnie podziwiam. Ta cała dobroć, która z nich się wylewa...

Cedryk niczym od tego nie odbiega. Jest mądry, grzeczny i niesamowicie zafascynowany wszystkim wokół. Rozkochuje w sobie każdego, kogo napotka na drodze. To piękny chłopiec, którego jeden uśmiech poprawia cały dzień, a jego dobre maniery zaskoczą niejednego dorosłego.

Jest dzieckiem, które naturalnie odczuwa obawy, zwłaszcza wynikające z nowej roli jaka go czeka, a która wprowadza małe zawirowania w życiach bohaterów, w obliczu nagłej ogromnej fortuny. Jednak w każdej sytuacji, jakby nie była, pozostaje mi podziwiać go w tym, jak radzi sobie pomimo skończonych dopiero co 7 lat 👑

To spokojna książka, z której płynie ogrom wartości. Mówiąca o przyjaźni, której nie chce się stracić za żadną cenę. O dobru i rodzinnej miłości. Urocza i ciepła.

Nie jest to historia, w której nagle zwiększy się tempo i pojawią się jakieś niesamowite fajerwerki. Za to was otuli, trochę rozbawi i pozwoli poczuć, jakby znów było się dzieckiem. Żałuję trochę, że nie miałam okazji poznać ,,Małego lorda" jeszcze w czasach dzieciństwa, ale nadrobiłam teraz i czuję spełnienie 💛

Bolało. Wrzynało się, kłuło i paliło.
Każda najmniejsza myśl o kobietach, których życia można nazwać mianem zwykłego okrucieństwa. Piekłem, które zostaje zesłane przez ludzi, przy których powinno się czuć bezpiecznie. 

,,Pamiętaj, że nie jesteś mężczyzną" to książka o Palestyńskich kobietach. Historia zapisana na jej kartach, nie była łatwa i nie żałuję, że robiłam do niej dwa podejścia. Potrzebny był czas, żeby objąć rozumem to co w niej spotkałam, a co dzieje się wciąż poza nią na świecie (co gorsza).

Wpajanie, że kobieta=gorsza. Nastawienie, że małżonka ma tylko rodzić dzieci, nie mówiąc już o samych chłopcach(!). Być posłuszna i podległa mężczyźnie. Mężowi wybranemu przez ,,rodzinę". Nie z miłości, czemu ma mieć takie przywileje? Czemu ma mieć jakiekolwiek? (sarkazm oczywiście) Powinna pamiętać o zakrywaniu swojego grzesznego ciała, nie wychodzeniu z domu bez pozwolenia i dawaniu tego, czego oczekuje mężczyzna. Ma czuć, że jest przy nim nikim.

Uczenie od najmłodszych lat, żeby czuła wstyd przez to, że w ogóle jest kobietą. Sama katowała się za to, że nie spełniła cudzych oczekiwań i znosiła ciosy od (teoretycznie) najbliższych, ale i również obcych - wszystkich tych, którzy czują władzę na samo słowo KOBIETA.

To książka, która przytłoczy. Zaboli. Spowoduje przykrość i wywoła refleksje. 

TW❗przëmoc, wykorzystywanie sëksuālne, aranżowanie małżeństwa.

,,The gravity of us" to urocza historia, którą można przeczytać w jeden wieczór. Najlepiej pod niebem migoczących się gwiazd...

🚀 lot w kosmos!
🤳 social media
🏳️‍🌈 reprezentacja lgbtq+ (mlm)
❤️ zdrowie psychiczne (❗TW zaburzenia lękowe, depresja)

Ach... Relacja Cal i Leona to była kwintesencja czegoś cudownego. Ich wzajemna komunikacja - kocham, serio!

Tylko mam uwagę do tego, że chwilami szło to zbyt szybko... Ledwo coś zaczęło iskrzeć, a już byliśmy na etapie, na który nawet sama nie byłam gotowa. Choć nie wiem jak kochałam ich rozmowy, wrażliwość to czasami działo się to zbyt prędko i przez to jakby mniej naturalnie.

Mimo to, towarzyszyło mi wiele emocji i uważam, że to naprawdę wartościowa młodzieżówka! 

Zwłaszcza, że...

Ogromny plus jest za poruszenie tematów zdrowia psychicznego. Nie spodziewałam się ich i idealnie się to wpasowało w całość. Tak subtelnie, bardzo się cieszę.