Bookowa: marca 2018

BOOK HAUL MARZEC 2018

10:38

W marcu kupiłam niewiele książek patrząc na mój zaawansowany książkoholizm i wszystko pokrewne. Udało się zdobyć trzy książki, na których bardzo mi zależało, Empik tutaj był zbawieniem, a reszta przyszła z konkursów oraz wydawnictwa MG. Są nowe książki, to najważniejsze :D

1. Słońce i jej kwiaty The Sun and Her Flowers - Rupi Kaur. Nie odczułam tak dużego szumu na temat tej pozycji w porównaniu do jej poprzedniczki, czyli ,,Mleka i miodu''. Widziałam już dawno tę okładkę na zagranicznych Bookstagramach i Booktubie, ale w Polsce jakoś niezbyt się o tej książce mówi. Zaryzykowałam kupując ją, bo poprzedni tomik był w moim odczuciu średni, płytki jak nie wiem co, ale postanowiłam dać szansę Rupi Kaur. Już jej lektura jest za mną i jedyne co przed recenzją powiem, to że ,,Słońce i jej kwiaty'' oraz ,,Mleko i miód'' to jak niebo i ziemia.

2. Chłopcy których kocham - Anna Ciarkowska. Miałam wrażenie przed lekturą, że może to być coś w stylu Polskiej Rupi Kaur. Ale okazało się iż jest to coś lepszego, o wiele i jestem po prostu zachwycona tym tomikiem. Muszę zacząć czytać więcej książek Polskich autorów, bo niewystarczająco ich doceniam. Recenzja już niebawem powinna wpaść na bloga.

3. Niebezpieczne kłamstwa - Becca Fitzpatrick. Swego czasu podejmowałam próby przeczytania serii ,,Szeptem'' autorstwa Fitzpatrick, ale poległam i nie mogę się przekonać do tego. Nie skończyłam nawet jednej książki. Przeczytałam natomiast ,,Niebezpieczne kłamstwa'' tej autorki, bo kiedyś w bibliotece mi wpadła ta pozycja w ręce i zakochałam się. W końcu zdecydowałam się ją kupić na własność, bo ograniczyłam wyprawy do biblioteki...

4. O grzybach, rybach, kobietach i sensie życia, czyli rozmówki z Alusiem Curunią - Janina Lesiak. Największą uwagę w tej książce przykuł długi i mało sensowny na pierwszy rzut oka tytuł. Wydawnictwo MG ochoczo przysłało mi tę pozycję do zrecenzowania i jestem miło nią zaskoczona. Taka niepozorna, a skrywa w sobie moc nauki życiowej, trochę humoru przeplecionego nostalgią i smutkiem. Jest zdecydowanie specyficzna całościowo, zważywszy na głównego bohatera, który jest interesującą postacią i wcale nie typowym Januszem ;) Coś wspaniałego, zajrzyjcie do recenzji jeśli jeszcze nie czytaliście.

5. Pułapka uczuć - Colleen Hoover. Pierwszy tom nowej serii Colleen Hoover zapowiada się ciekawie. Wiem, że są jeszcze dwa następne tomy i część książkoholicznej ludzkości to przeczytała, ale chcę sobie wyrobić zdanie na temat tej pozycji i może później dokupię następne tomy jeśli mi się spodoba (mam taką nadzieję).

6. Korpo życie świnki morskiej - Paulien Cornelisse. Nigdy nie czytałam książek holenderskich autorów, ale teraz już mam okazję. Mam pod skrzydłami (i dachem...) dwie cudowne świnki morskie i jest to jedyny powód, dla którego chciałam tę książkę przeczytać. Swoją drogą już ją zaczęłam, ale średnio mi się podoba. Znaczy jest taka typowo o życiu korporacyjnym, a świnka nie wiem czemu ma tu miejsce. Cóż, zobaczymy jak dalej będzie. Może jakoś się rozwinie to wszystko...

7. Wyspa - Sigríður Hagalín Björnsdóttir. Bardzo dziękuję smakksiazki.pl za wzięcie pod uwagę mojej wypowiedzi w konkursie i możliwość wygrania tej książki. Powiem szczerze, że ciekawi mnie w jaki sposób będzie to wszystko poruszone i w ogóle mam nadzieję, że przypadnie mi ta pozycja do gustu. Nigdy chyba nie czytałam nic związanego z Islandią.

Jak tam u was? Dużo przybyło wam książek w marcu? Pochwalcie się, wiem że niejeden tu książko-zakupoholik bywa :D

Książki

[2017] O GRZYBACH, RYBACH, KOBIETACH I SENSIE ŻYCIA - CZYLI ROZMÓWKI Z ALUSIEM CURUNIĄ - JANINA LESIAK #19

19:00

Liczba stron: 304
Wydawnictwo: MG
Data premiery: 10.05.2017

O jednych książkach się słyszy mnóstwo opinii, niektóre zaczynają wyskakiwać nam z lodówek, ale są też takie, o których nikt słowem nie chce pisnąć, chyba że sami doszukamy się jakimś cudem czegokolwiek o nich. Dzisiaj opowiem o książce, na temat której nic nie wiedziałam i pewnie nigdy bym nie zajarzyła, że coś takiego istnieje w ogóle, gdyby nie przeglądanie oferty wydawnictwa MG. Zaciekawił mnie pewien długi tytuł, który tą swoją długością i dziwnością przykuł znacząco uwagę, mowa oczywiście o książce autorstwa naszej Polskiej pisarki - Janiny Lesiak, czyli ,,O grzybach, rybach, kobietach i sensie życia - czyli rozmówki z Alusiem Curunią''.

Odezwałam się, wyraziłam chęć zrecenzowania tej książki i oto trafiła tak w moje łapki. Już teraz wiem, żeby się nie bać pisać w razie czego :D Dziękuję bardzo wydawnictwu za zaufanie i przesłanie książki, przeczytana została już na początku marca jakoś, ale nie mogłam się zebrać do recenzji, bo musiałam sobie ułożyć w głowie, co powinnam powiedzieć o tej pozycji, w między czasie jeszcze przewinęło mi się kilka innych książek i ich recenzji, ale w końcu uznałam, że czas najwyższy wypowiedzieć się na temat tej tajemniczej pozycji.

Myślałam, że będzie to książka trochę cieńsza, ze względu na to o czym jest, ale wręcz jestem zadowolona, że liczy sobie te 300 stron. Miałam lekkie obawy, że na tylu stronach może się trochę zacząć gmatwać wszystko, bo nie jest to zwyczajna powieść, którą ot tak się przeczyta, ale niepotrzebnie się tego obawiałam. Autorka świetnie sobie poradziła z taką ilością, ale co ciekawe, wszystko zmieściło się w ,,zaledwie'' 129 rozdziałach! To dlatego, że rozdziały są bardzo krótkie i składają się z maksymalnie 2 czy 3 stron. Ich liczba może na pierwszy rzut oka odstraszać, ale zapewniam, że nie odczuwa się tego wszystkiego podczas lektury. U mnie było tak, że ledwo zaczęłam czytać, nawet nie wiem kiedy byłam na ostatnich stronach. Leci się rozdział po rozdziale, dosłownie.

Lubię mieć świadomość, że akcja książki rozgrywa się w naszej ojczyźnie, bo dzięki temu jakoś łatwiej mi się wyobraża wszystkie sytuacje. Mam jednak dziwne ,,uczulenie'' na Polskie imiona w książkach, no nie cierpię po prostu. Ta książka pod tym względem jest jednak wyjątkiem, bo w zasadzie główny bohater, dorosły mężczyzna zwany Alusiem Curunią dość ciekawie brzmi, prawda? Niby polsko, ale niby nie i to mi się właśnie podoba. W końcu coś oryginalnego, to trzeba przyznać.

Najprościej mówiąc, książka ,,O grzybach, rybach, kobietach i sensie życia - czyli rozmówki z Alusiem Curunią'' to pozycja opowiadająca o życiu bohatera, którego już poznajemy przez sam tytuł. Aluś Curunia to człowiek niby przeciętny, skromny, lubiący sobie zapalić, popić, ale i porozmawiać zupełnie poważnie o rzeczach, na temat których normalnie by się nie rozmawiało, bo dużo rzeczy wydaje nam się być oczywistych i banalnych, jednak gdy Aluś zaczyna jakiś temat poruszać to nagle nic nie jest tak oczywiste i pewne. Każdy rozdział na pierwszy rzut oka różni się od siebie i porusza wraz z bohaterem nowy temat, ale jeśli będziemy się zagłębiać dalej i brnąć w to, to zauważymy, że wszystko ma ze sobą pewne powiązania i łączy się w spójną całość dając to coraz lepszy obraz osoby, którą jest Aluś Curunia.

Poruszane tematy w książce rzadko, ale pokrywały się ze sobą, trudno było nie wyczuć tego, ale nie jest to w moim odczuciu minusem, ponieważ dzięki temu otrzymujemy (to co przynajmniej ja lubię w książkach) przemianę głównego bohatera. Nie zawsze zmiana musi być diametralna, może nastąpić w znikomym stopniu. W przypadku Alusia, patrząc na to jakim jest skromnym i tajemniczym człowiekiem, zmiany zachodziły stopniowo i nie były absolutnie widoczne na pierwszy rzut oka. Aluś z każdym następnym rozdziałem zmieniał odrobinę swoje przemyślenia na przeróżne tematy i podawał kolejną dawkę swoich spostrzeżeń prosto do naszego umysłu. Ja w trakcie czytania zaczynałam się ,,uzależniać'' od tego co mówił, bo było to fascynujące dla mnie wręcz. Tak, fascynowało mnie mówienie człowieka o rzeczach oczywistych, który dzień zaczyna zimnym piwem. Trudno jednak było mi się przyzwyczaić do jego pewnej cechy, a mianowicie urywania swojej myśli przewodniej i zostawiania wszystkich w niepewności.

Sama w sobie książka jest specyficzna, co racja to racja. Wynika to i z samego bohatera, ale i sposobu jej napisania. Do języka musiałam się przyzwyczaić, a zwłaszcza do budowy zdań ,,na odwrót''. Nadało to uroku tej powieści, bo dzięki takiej budowie zdań, czytelnik mógł wczuć się w sytuację i łatwiej sobie wyobrazić Alusia Curunię, który jak ta książka, jest równie specyficzny i udawania to na każdym kroku. Książka jest zdecydowanie współczesna, w humorystyczny sposób nawiązuje do tego, co dzieje się aktualnie na świecie. Przewija się w tym wszystkim polityka, której mam serdecznie dość przez wszystkie mass media, które ładują w ludzi niekiedy bzdury. Na całe szczęście jednak, polityczne tematy w książce były rzadkie, chwała za to autorce.

Choć pozycja jest z pozoru humorystyczna, za wszystkim stoi twardo życiowa nauka, niekiedy nostalgia czy wręcz smutek. Ta książka obrazuje różnorodne kwestie z pozoru banalne, uczy o życiu można by rzec. Aluś lubi sobie powspominać, rozmarzyć się albo opowiadać o czymś niekoniecznie wesołym, przynajmniej niektóre kwestie wypływające z jego ust brzmiały niezbyt wesoło. Sprawiało to, że czasami w trakcie czytania w ogóle mi nie było do śmiechu. Uważam, że jest to dobre zagranie ze strony autorki, czyli nie robienie w całości humorystycznej książki, tylko przeplatanie tego zamysłu z małym stopniem czegoś bardziej w stronę smutku i powagi. Wszystko razem się zrównoważyło, dlatego też może tak dobrze czytało mi się tę książkę.

Autorka w swojej książce poruszyła tak naprawdę kilka bardzo ważnych kwestii. Miłość, strata, potrzeba zrozumienia, czy potrzeba zwykłego wygadania się innemu człowiekowi i wyrzucenia tego co leży na wątrobie. Nie zostało to przedstawione jako coś trudnego do zrozumienia. Pani Janina ,,lała wodę'' troszkę, ale piszę to w dobrym sensie, bo dzięki temu laniu poszczególne kwestie połączyły się w spójną całość i nie były ciężkie w czytaniu. Można było to wszystko łatwo pojąć na przykładzie Alusia Curuni, który te aspekty w swoich codziennych rozmowach wyraźnie podkreślał.

Myślę, że jest to pozycja dobra dla osób, które mają ochotę na książkę z pozoru śmieszną, ale jednak uczącą czegoś o życiu. Oprócz tego, że czytanie jej może być czystą przyjemnością, to ważniejsze chyba jest, że ta książka obrazuje dzielenie człowieka na lepszego i gorszego. Niektóre elementy w moim osobistym odczuciu na coś takiego wskazywały. Mądrości nawet mogą wypływać z tej książki, a może bardziej z wypowiedzi i przemyśleń naszego kochanego Alusia Curuni szczerze mówiąc... Ciekawe.

Książki

[2017] CUDOWNY CHŁOPAK - R. J. PALACIO #18

09:34

Tytuł oryginalny: Wonder
Liczba stron: 416
Tłumaczenie: Maria Olejniczak-Skarsgard
Wydawnictwo: Albatros
Data premiery: styczeń 2018

Kilka lat temu na rynku została wydana książka, na temat której nie mało się mówiło i nadal nic się pod tym względem nie zmieniło. Mowa o Cudownym chłopaku (książka znana wcześniej jako Cud chłopak) autorstwa R. J. Palacio. Niedawno została ta książka odświeżona ze względu na fakt, że do kin wszedł film o tym samym tytule. Niestety jest jeszcze przede mną, bo czasu za wiele nie mam na chodzenie do kina. Książka była dla mnie obowiązkowa do przeczytania i jak tylko trafiła w moje ręce to byłam szczęśliwa jak nie wiem co. Bardzo się cieszę, że okładka nie została zmieniona jak to się ma przy polskich wydaniach. Jest minimalistyczna i wyraża więcej niż jakiekolwiek słowa.

Książka Cudowny chłopak jest powieścią, której głównym bohaterem jest dziesięcioletni chłopiec - August, zwany przez najbliższych Auggiem. Geny tak namieszały, że urodził się ze zniekształconą twarzą, a ponad dwadzieścia operacji w jego przypadku zdziałało niewiele, choć uważa się, że było gorzej przed nimi. Fakt ten nie jest dla niego czymś przyjemnym i każdego dnia, chłopiec spotyka się z docinkami i wyśmiewaniem ze strony rówieśników i całkowicie obcych ludzi. Tak mały człowiek ledwo rozpoczynający wyprawę zwaną życiem musi to na pewno strasznie przeżywać i już po pierwszych stronach w człowieku włącza się w jakiś sposób współczucie, a przynajmniej we mnie kiedy czytałam jego historię.

August ma przed sobą wiele wyzwań, które dla nas mogą wydać się bezproblemowe, ale dla niego są czymś ogromnie trudnym. Kiedy człowiek spotyka się tylko z okrucieństwem i obelgami kierowanymi w swoją stronę, odechciewa się czegokolwiek, choćby wyjścia z domu. Cudowny chłopak jest książką z ogromnym przesłaniem. Może być ważną pozycją dla osób, które spotykają się ze zjawiskiem nietolerancji. Auggie to bohater, który jest przykładem dosłownie książkowym, że nie można się dać zniszczyć przez głupie gadanie, tylko trzeba z tym walczyć i starać się najlepiej ignorować, choć jest to bardzo, bardzo trudne. Chłopakowi dokuczali często ludzie, którzy w ogóle go nie znali, jak sobie zatem radził z tym wszystkim? Sami się przekonajcie.

Czytając tę książkę, sama do siebie się uśmiechałam, widząc przemiany jakie zachodziły w poszczególnych bohaterach, rodzicach Auggiego, jego siostrze, a co najważniejsze - w nim samym. Zazwyczaj w książkach, które czytałam, spotykałam się z przemianami bohaterów dość delikatnymi, ledwo widocznymi, jakby autor bał się zrobić nagłe zaskoczenie, w Cudownym chłopaku natomiast było to kilka przemian i zdecydowanie widocznych, wychodzących wszystkim na dobre. U Augusta zmiana zaszła dzięki szkole, gdzie zaczął uczyć się ignorowania docinek ze strony innych i wielu różnych rzeczy, które w domowym nauczaniu, które miało dotychczas miejsce, nie przeszłyby. Niby wysłano go do normalnej szkoły, ze zwykłymi dzieciakami, ale dla niego była to szkoła ucząca jak żyć i iść przez życie nie martwiąc się najmniejszymi pierdołami. To ona jest kluczem w tym wszystkim poniekąd, a zwłaszcza ludzie w niej przebywający.

Jestem zakochana w Auggiem jako bohaterze książki. Jest chłopcem bardzo wrażliwym, delikatnym i rozczulającym. Starałam się nie użalać nad nim, a jedynie współczuć jak przystało na empatyczną osobę, gdy czytałam tę książkę, bo czułam, że jest silniejszy niż się komukolwiek wydaje i to, że ma zniekształconą twarz, nie znaczy, że mamy go traktować jak kogoś umysłowo niedorozwiniętego, kogoś kto zupełnie sam nie może funkcjonować, bo przecież to człowiek taki sam jak my. Cały czas go dopingowałam, trzymałam kciuki, żeby zaraz wszystko co nieprzyjemne przeminęło i wyszło dla niego słońce zza ciemnych chmur zwanych ludźmi. Myślałam sobie czasami, dlaczego dzieci spotyka często tak duże zło. Dlaczego dziecko musi przeżywać coś takiego, jak przykładowo August. Świat i życie w ogóle jest straszne i okrutne, daje popalić również (a może zwłaszcza?) tym słabszym, niestety.

Książka umożliwia nam spojrzeć na problem z perspektywy człowieka, którego spotyka nietolerancja ze względu na wygląd. Widać doskonale w niej, jak dużą wagę ludzie potrafią przykładać do wyglądu, który o niczym nie świadczy, a zapominają zupełnie o tym, że liczy się wnętrze i charakter. Autorka w swojej powieści w ciekawy sposób przedstawiła, jak bardzo człowiek potrafi być niemiły, a wręcz zły dla drugiego człowieka, ale równocześnie ujęła to, że jeśli tylko ktoś pragnie zmiany na lepsze to dokona tego, ale musi zwyczajnie chcieć to zrobić sam z siebie. Można przytoczyć przy tej pozycji słynny tekst, czyli nie powinno się książki oceniać po okładce. Ona wcale nie musi odzwierciedlać tego, co kryje w swoim wnętrzu, czasami kwiatuszki na okładce mogą zmylić dając mroczniejszą niż się wydaje historię. Podobnie jest z wyglądem człowieka. Ma ktoś inny sposób ubioru niż nasz, woli zupełnie inne kolory, ma ochotę robić sobie wymyślne i spektakularne fryzury - szanujmy to i spróbujmy nie skreślać na starcie, bo nie podoba nam się kogoś wygląd, bo różni się diametralnie od nas. Uważam, że powinniśmy poznawać człowieka od środka, przekonać się jaką ma osobowość, charakter, bo to jest najważniejsze. To, że ktoś jest inny, wyróżnia się jakimś elementem zewnętrznym, nie znaczy że jest gorszy. Po prostu charakteryzuje go ,,inność'' i jak dla mnie, jest to cudowne. Bo tak naprawdę każdy jest na swój sposób piękny, August również. Oryginalność powinno się cenić, ale nie tą na butach czy torebce, tylko w człowieku.

Uważam, że Cudowny chłopak jest ważną książką i powinien przeczytać ją każdy kto chcę poznać pozycję nawiązującą do nietolerancji wśród ludzi w różnym przekroju wiekowym. Nie wiem czy wyciśnie z was kilka łez jak ze mnie, ale na pewno czegoś nauczy. Zaznaczę jeszcze, że cała książka nie jest wcale, aż tak smutna jak się wydaje, bo niekiedy robi się humorystycznie, serio. Jest to ciekawa przeplatanka, bo czytelnik oprócz wycierania łez albo siedzenia ze smutną i współczującą miną, może się uśmiechnąć sam do siebie patrząc na niektóre sytuacje czy nawet teksty kierowane wzajemnie do siebie przez bohaterów. Auggie sam w sobie jest niesamowitym, charakterystycznym i zapadającym w pamięć bohaterem i to nie tylko ze względu na jego wygląd. Mam na myśli bardziej jego osobowość. Został dobrze wykreowany, jestem ciekawa teraz jak odzwierciedlono go w ekranizacji. Po zwiastunie wnioskuję, że zapowiada się dobrze.

Garść cytatów, które zapadły mi w pamięć:

,,Jakie to dziwne, że jednego dnia chodzimy po tej ziemi, a dzień później już nas nie ma.''

,,Czasem człowiek sprawia przykrość drugiemu człowiekowi, choć tego nie chce.''

,,Gdy człowiek się rodzi, dostaje los i tylko przypadek decyduje, czy jest to los wygrany, czy przegrany. Decyduje łut szczęścia.''

,,Jesteś naszym cudem, Auggie. Prawdziwym cudem.''

,,Wszyscy powinniśmy przynajmniej raz w życiu dostać owację na stojąco, bo przecież każdy z nas zwycięża ten świat.''

Książki

[2018] PROSTOTA SIŁA CODZIENNYCH RYTUAŁÓW - BROOKE McALARY #17

18:38

Tytuł oryginalny: Destination Simple: Everyday Rituals for a Slower Life
Liczba stron: 104
Tłumaczenie: Bożena Kosowska
Wydawnictwo: Literackie
Data premiery: Styczeń 2018

Nie często mam okazję czytać poradniki, więc jak już mi się przytrafi to nie jestem w stanie od tego typu książek oczekiwać wiele, bo nie mam żadnego punku odniesienia, nie mam do czego sobie przyrównać.
Ostatnio udało mi się sięgnąć po poradnik, który zawładnął częścią bookstagrama i książkowej blogosfery. Nakładem wydawnictwa Literackiego w Polsce nie tak dawno ukazała się książka napisana przez blogerkę co mnie zafascynowało, a dokładnie mowa o Prostocie autorstwa Brooke McAlary.

Jak przystało na poradnik, książka nie grzeszy grubością, bo mieści w sobie raptem setkę stron. Uważam, że jest to dobra grubość, bo prawdopodobnie więcej bym nie spamiętała niż to co znalazłam na tych stu stronach. Prostota została podzielona na trzy główne części, czyli Rytuały, Rytmy oraz Jestem tu i teraz. W każdej części mamy kilka podpunktów, które różnią się od siebie w zależności od tego, jaka część książki to jest.

Autorka książki jest zwyczajną żoną, matką i blogerką, która odnalazła sposób na prostsze życie, co postanowiła przedstawić ludziom na całym świecie tworząc tę pozycję. Zadaniem tej książki jest pokazanie nam co możemy zrobić, żeby nasze życie stało się spokojniejsze, bardziej zorganizowane i jak sam tytuł mówi - prostsze. Brooke na kartach książki opisała z własnego doświadczenia, co my moglibyśmy zrobić, żeby żyło się lepiej, ale przy tym uwzględniła wyraźnie fakt, że wszystkie działania, których ewentualnie będziemy się chcieli podjąć po przeczytaniu tej książki, będą wymagały czasu, wysiłku i naszej energii. To co autorka przelała na papier, pomaga jej i rodzinie w lepszym funkcjonowaniu, życiu w harmonii, bez pośpiechu.

W jej poradniku oprócz rad, znajdziemy również ćwiczenia, które mogą nam pomóc w rozpoczęciu wprowadzania zmian polepszających nasze życie. Zostały one specjalnie napisane na niebieskich stronach, dzięki czemu łatwo je zauważymy. Każde z ćwiczeń co ciekawe ma określony czas, ile mniej więcej zajmie nam jego wykonanie. Myślę, że dodatkowo pomaga to z wizualizować cały ich zamysł.

To co bardzo spodobało mi się w tej książce to duża garść cytatów i dobrej jakości klimatycznych zdjęć. Zdjęcia i cytaty są czymś co kocham i cieszę się, że tak pięknie uwzględniono je w poradniku Brooke. Nadało to wszystko charakteru książce, fotografie cieszą oko i nie miałam w trakcie czytania ochoty na nic innego niż podziwiania ich. Oczywiście treść też była wspaniała, ale jednak jako że interesuję się fotografią i uwielbiam oglądać cudze zdjęcia, to przykuwały one za każdym razem moją uwagę.

Zaletą w tym wszystkim jest to, że Brooke niczego nam nie narzuca i nie zmusza, jest człowiekiem jak my i doskonale wie, że nie wszystko wychodzi nam idealnie, że nikt nie jest doskonały. Jej rady powinniśmy praktykować według indywidualnych możliwości i nie zmuszać się do czegoś co nam nie pasuje, bo zapewne nie oto jej chodziło tworząc te książkę. Jej pozycja ma być swego rodzaju naszym pomocnikiem, który może nam ułatwić funkcjonowanie i lepszą organizację życiową, a nie czymś czego twardo musimy się trzymać zawsze. Osobiście, ja tę książkę traktuję nie tylko jako mojego pomocnika, ale również garść inspiracji i nie chodzi tutaj tylko o cudowne zdjęcia o których wcześniej wspomniałam, ale całokształt książki i samą autorkę.

Pomysł na książkę był świetny i cieszę się, że w tak małej ilości tekstu uwzględniono tak dużo porad dla nas. Kojarzy mi się to z książką Konrada Gacy Obudź w sobie wojownika, gdzie podobnie była mała ilość tekstu, z którego wypływała cudowność, dobroć i świetne porady.
Jestem pewna, że nie potrafiłabym wykorzystać wszystkich porad Brooke, zrozumiałe, ale chciałabym chociaż jakiś skrawek wprowadzić do swojego zabieganego życia. Jeśli autorce, która ma dzieci, pracę, dodatkowo pisze książki i prowadzi bloga udało się wszystko zorganizować to może i dla mnie jest nadzieja? Mimo, że chcę coś pozytywnego wprowadzić do życia i zacząć funkcjonować mniej stresowo i spokojnie to czuję, że wystarczy chwilowe zachwianie i wrócę do swoich starych nawyków, stresu i robienia kilku rzeczy naraz jak to bywa u mnie. Musiałabym się naprawdę porządnie zaprzeć, żebym praktykowała rady Brooke, przynajmniej jedną. Spróbuję, dam sobie szansę i zobaczymy jak mi pójdzie. A nóż się uda coś zmienić na lepsze, byłabym przeszczęśliwa wtedy.

Jeśli lubicie książki szybkie w czytaniu, na jeden spokojny wieczór, a przy okazji nie przeszkadzają wam poradniki, może wręcz je lubicie, to polecam serdecznie sięgnąć po Prostotę. Nawet gdyby nic nie wniosła konkretnego do Waszego życia, myślę, że będzie zwyczajnie lekką, przyjemną i pozytywną lekturą gdy nie ma się ochoty na ciężkie książki.

Książki

[2011] OSKAR I PANI RÓŻA - E.E. SCHMITT #16

19:00

Tytuł oryginalny: Oscar et la dame Rose

Liczba stron: 88

Tłumaczenie: Barbara Grzegorzewska

Wydawnictwo: Znak

Data premiery: 07.11.2011

Są takie książki, w niewielkiej ilości, których najzwyczajniej nie potrafię zrecenzować. Nie wiem jak się wypowiedzieć, o czym napisać, jak ocenić. Taką książką jest właśnie ,,Oskar i pani Róża'' autorstwa E.E.Schmitta. Czy powinno się dzisiejszy post traktować zatem jako recenzję? Nie trzeba, ale można. Uznałam, że inna forma wpisu na temat tej książki (w moim odczuciu) nie będzie dobra, więc przedstawię Wam 3 powody, dla których jest to pozycja, którą kocham nad życie.

Pomaga mi delikatnie zrozumieć pewien sens życia i śmierci

Czytając za każdym razem tę książkę, a było już ich z pięć na bank, czuję jakby przybliżenie mi odpowiedzi na temat sensu życia. Na temat sensu umierania nawet. Nie wiem czy nie zabrzmiało to w tym momencie dziwnie, ale ja takie odczucia mam podczas czytania. To znaczy, widzę może i niedokładną pewnie dla niektórych odpowiedź na temat sensu życia i śmierci, ale ja mimo tej niedokładności, znajduję malutką dla siebie odpowiedź, która mi w zupełności wystarcza. Dostajemy szansę wypełnienia na ziemi ważnej misji - życia.

Pokazuje mi ważną kwestię - miłość do życia

Narzekam na życie ciągle, tak źle i tak źle. Trudno jest mi dogodzić, ale ja to jak typowy Polak, my rodacy jakoś już chyba tak mamy, że wiecznie coś nam nie pasuje. ,,Oskar i pani Róża'' pokazuje zupełnie odwrotne spojrzenie na życie w porównaniu do mojego myślenia - życie jest piękne, nawet w obliczu śmierci i powinniśmy je kochać do końca. Książka ma ważne przesłanie na temat tego, że nie jesteśmy wieczni, nieśmiertelni i w końcu przyjdzie na nas czas, ale zachowujemy się jakby to nigdy miało nie nastąpić. Mogą zostać po nas jedynie rzeczy materialne i wspomnienia, a dusza pewnie będzie hulać tam gdzie się jej podoba... Ot takie me dziwaczne spostrzeżenia (jak zwykle). W każdym razie, powinniśmy kochać życie póki jest nam to dane.

Porusza poważny temat w niesamowity sposób

Tematem przewodnim tej książki jest poważna choroba, a dokładnie białaczka. Kiedy człowieka dopada coś nie po jego myśli, coś rujnującego wręcz życie, zaczyna pytać ,,Dlaczego? Dlaczego mnie to spotkało?''. Co może poczuć mały chłopiec w takim przypadku, który ledwo zaczyna doświadczać życia, a już czeka go pożegnanie z nim? Trudno powiedzieć, ciężko jest to sobie wyobrazić. Mój umysł nie jest w stanie odpowiedzieć na to pytanie. Oskar to chłopak bardzo silny i waleczny. Jego zachowanie w książce było niczym rycerz walczący ze smokiem. Uznał, że choroba jest jego częścią, już nieodłączną, ale nadzieja nie miała zamiaru go opuszczać. Wydawał mi się być bardzo silnym bohaterem, ale czy nie była to przykrywka pogodzenia się z okrutnym losem? Tego nie wiem, ale jestem pewna jednego. W tej książce autor niesamowicie pokazał życie z ciężką chorobą. Nie, nie brutalnie, wręcz przeciwnie. Delikatnie jak dla mnie, a zarazem emocjonująco. Gratuluję mu tego, serio.

Czytaliście ,,Oskara i panią Różę''? Lubicie? Uroniliście chociaż jedną łzę podczas czytania? Bo ja zawsze wylewam z siebie wodospad łez...

Książki

10 TYPÓW KSIĄŻKOHOLIKÓW - A TY KTÓRYM JESTEŚ? (1)

19:12

Proszę, abyście dzisiejszy post wzięli z przymrużeniem oka. W końcu bloger-książkoholik samymi stosikami i recenzjami nie żyje. Naszła mnie ostatnio myśl, żeby zrobić pewną odskocznię na blogu, coś zupełnie nowego. I oto przedstawiam wam...

[Typy książkoholików]

1. Czytacz-zaginacz

Zagina rogi tam gdzie właśnie skończył czytać. Zakładki nie są dla niego czymś przydatnym, ewentualnie może za nie posłużyć pobliski zwierzak, np. kot, ale zaginanie rogów to jednak jego specjalność.

2. Książko-zakupoholik

Kupuje więcej książek niż sam mierzy i jest w stanie przeczytać. Jego ulubionym grzechem jest ,,Grzech było nie kupić!'', a biblioteczka tegoż mościa w jakichś 70% (jak nie więcej) jest zapełniona książkami nieprzeczytanymi. A i tak kupuje następne, następne i następne. Upiera się, że stos hańby zostanie kiedyś przeczytany.

3. Książkoholik wagi ciężkiej

Lubi, kiedy wszystkiego jest dużo. Począwszy od grubych tomiszczy, po serie-tasiemce, aż do marzenia większości z nas, a zwłaszcza jego, czyli własnej, domowej biblioteki (już nawet nie biblioteczki!). Bowiem, im więcej tym lepiej.

4. Wzruszacz i łzawiec czytaczowy

Najchętniej by tylko czytał książki, które wycisną z niego siódme poty...tfu, łzy! Lubi, kiedy książka porządnie wzrusza i jest w związku od wieków z paczką chusteczek.

5. Czytaczowy urlopowicz

Wakacje, czas wolny? To dobry moment na czytanie i nadrabianie zaległości ze świata literatury. Dla niego (w ekstremalnych przypadkach) czytanie jest ważniejsze niż jakiekolwiek zwiedzanie nowego miejsca, do którego choćby się wybrał. Robi się ciekawie kiedy jest połączony z typem nr 2, wtedy może w zasadzie zwiedzać i kupować książki jednocześnie. Czyż to nie piękne? Dla tego typu książkoholika na pewno...

6. Tradycjonalista-książkoholik

Ebooki? Audiobooki? Mówi im stanowcze nie! Papierowe książki są dla niego wyłącznie akceptowalną formą. Nic i nikt tego nie zmieni, zwłaszcza gdy ma poprzednie i następne symptomy, które wymienię, wtedy nie ma zmiłuj.

7. Kolekcjoholik

Lubi kolekcjonować wszystko, co jest powiązane z książkami. Zakładki, Funko Pop!, kubki, koszulki, czy choćby identyczne książki tylko w innych okładkach. Co z tego, że miejsca na to nie ma powoli, a podłoga już dawno zniknęła w odmętach kolekcjonerstwa?

8. Autografożerca

Nie opuści żadnego wydarzenia ze świata książki, zwłaszcza gdy jest w pobliskiej miejscowości (a jak mu się zdarzy opuścić to ma wyrzuty sumienia). Po co? Żeby zebrać autografy rzecz jasna. Lubi sobie je później podziwiać i wspominać w jakich okolicznościach mu ktoś podpisał taką i taką książkę. W zaawansowanych przypadkach, podpisanych książek nie czyta, bo się jeszcze zniszczą i co będzie?

9. Łamacz książkowych grzbietów (a może kobiecych serc?)

Po czym go rozpoznać? Po tym, że jego książki zazwyczaj wszystkie mają połamane grzbiety, zwłaszcza grube, które lubią się nawet same łamać... Temu typowi ten mankament nie przeszkadza i gdyby tego było mało, otwarcie się chwali, że coś takiego robi!

10. Sroka okładkowa

Najpewniej ten typ jest w większości przypadków kobietą, naoglądał się Anity i zaraził się miłością do pięknych okładek. Podobnie jak kolekcjoner, nie ma problemu z tym, że na półkach stoi już kilka takich samych książek. Mają różne okładki i to w dodatku piękne, więc pozostaje je tylko podziwiać.

Dajcie koniecznie znać, którym Wy jesteście typem, albo typami książkoholika. Ja od siebie jeszcze dodam, że wpisuję się na pewno w nr 2 i 4. Jestem ciekawa ilu z Was się w tym wpisie odnalazło :D

Book haul

BOOKOWE PODSUMOWANIE + (E)BOOK HAUL LUTY 2018 | KSIĄŻKOHOLIZM LEVEL ZAAWANSOWANY

17:56

W styczniu byłam w szoku, że przeczytałam aż 5 książek. Nowy rok zaczęłam z kopyta. Jak minął mi luty pod względem czytelniczym? Myślę, że równie dobrze, zważywszy na ten ,,wyjątkowy'' miesiąc z mniejszą liczbą dni.

Przeczytane książki

Po schodach do nieba - Betty J. Eadie. Jest to książka, którą kilka lat temu już czytałam w wersji papierowej. Szczerze mówiąc, większości rzeczy nie pamiętałam z niej, ale kojarzyłam jak przez mgłę, że nawet mi się podobała. W lutym udało mi się ją przeczytać w formie ebooka i zastanawiam się, czy zrobiłam się zbyt wymagająca co do książek o tematyce życia po życiu, czy po prostu nie jest zbyt dobra ta książka sama w sobie. Mamy kobietę, która przechodzi śmierć kliniczną i w jej trakcie dzieje się mnóstwo rzeczy, które z jednej strony mogły być realne, ale z drugiej nie. Miałam wrażenie, że większość w tej książce była zmyślona, albo chociaż wyolbrzymiona. Zajrzyjcie do recenzji, tam trochę się wypisałam.

Głębia Challengera - Neal Shusterman. Drugą w kolejce jest książka z mojej listy książek, które muszę koniecznie przeczytać kiedykolwiek w swoim życiu. I udało się. Dzięki zorganizowaniu przez wydawnictwo YA! konkursu, nie wiem czy miałabym okazję to przeczytać. Znaczy, pewnie bym miała, ale długo by mi zeszło zdecydowanie się czy kupować tę książkę, czy nie... W każdym razie, jak dla mnie, jest to puki co najlepsza książka, którą w tym roku przeczytałam. Wiadomo, że to dopiero początek, dwa miesiące upłynęły, ale to było tak mistrzowskie dla mnie, że brak słów. Książka nawiązuje do autentycznych wydarzeń z życia autora. Neal pokazał w swojej powieści, co to mniej więcej znaczy żyć ze schizofrenią. Perspektywa głównego bohatera w narracji bardzo pomagała mi we wczuciu się w całą sytuację. Recenzja również na blogu, serdecznie zapraszam, bo zachwalałam równo tę pozycję.

Mleko i miód Milk and honey - Rupi Kaur. To nie jest zwykła powieść, tylko tomik poezji. O kobietach, dla kobiet, autorstwa kobiety. W zasadzie nie wiem czy mogę to nazwać w ogóle poezją. Raczej krótkie teksty kobiety, która próbowała chyba wyrzucić zalegające emocje, ale średnio jej to wyszło. Jest to głośny tytuł 2017 roku, trzeba to przyznać. Ja dopiero w lutym mogłam się za to zabrać. Obawiałam się, że się zawiodę, bo ludzie ostro to krytykowali, że nudne itd. A jak mi przypadło do gustu? Powiem szczerze, że... koniecznie musicie zajrzeć do recenzji!

Oskar i pani Róża - Eric-Emmanuel Schmitt. Czytałam tę książkę kilka dobrych razy. Zawsze wypożyczałam z biblioteki, ale uznałam, że czas najwyższy mieć moją ukochaną nad życie książkę na własność, żeby stała dumnie na moim regale. Udało mi się zdobyć wydanie w twardej oprawie i w pięknej okładce, ta biała z lizakiem, moim zdaniem okropna... Opowieść o małym chłopcu, który próbuje walczyć z chorobą, będąc najodważniejszym człowiekiem w całym szpitalu i okolicy. To powieść, która mnie tak chwyta za serce, że oczy mi się szklą za każdym razem, kiedy kończę ją czytać. Jest tak poruszająca, że przeżywam każdą stronę z tym małym gościem. Czy więcej muszę pisać? Niedługo postaram się napisać o niej post.

Kupione książki

Nie było w lutym (e)book haul'a, bo jakoś wypadło mi to zupełnie z głowy, dlatego dzisiejszy post będzie 2in1. Można powiedzieć, że i podsumowanie i zakupy. Szczerze mówiąc, udało mi się zdobyć same perełki, w moim odczuciu. Czaiłam się na te książki już dłuższy czas.

Z książek papierowych w ręce wpadły mi cztery, które dobrowolnie kupiłam i jedna, którą wygrałam u księgarni internetowej nieprzeczytane.pl. Warto śledzić ich stronkę na Facebooku jak widać :D

1. Mleko i miód - Rupi Kaur. Już przeczytana jak widzieliście, recenzja napisana, także czuję się spełniona.

,,W krótkiej, poetyckiej formie skrystalizowały się pełne cielesności emocje. Każdy z rozdziałów dotyka innych doświadczeń, łagodzi inny ból. Rupi Kaur szczerze i bezkompromisowo ukazuje kobiecość we wszystkich jej odcieniach, cudowną zdolność kobiecego ciała i umysłu do otwierania się na miłość i rozkosz mimo doznanych krzywd.''

2. Oskar i pani Róża - Eric-Emmanuel Schmitt. Również już przeczytana. Było to już któreś z kolei moje spotkanie z tą książką. Chyba nigdy mi się nie znudzi. W końcu mam na właśność. Postaram się niedługo wstawić o niej osobny post.

,,Czy w ciągu dwunastu dni można poznać smak życia i odkryć jego najgłębszy sens? Dziesięcioletni Oskar leży w szpitalu i nie wierzy już w żadne bajki. Wtedy na jego drodze staje tajemnicza pani Róża, która ma za sobą karierę zapaśniczki i potrafi znaleźć wyjście z każdej sytuacji...''

3. Lot 7A - Sebastian Fitzek. Dało mi się usłyszeć mnóstwo (naprawdę mnóstwo!) bardzo dobrych opinii na temat tego autora. Uznałam, że muszę przeczytać jego jakąkolwiek książkę, bo spokoju mi nie da. Jest jeszcze przede mną, zobaczymy czy przypadnie i mi do gustu.

,,Buenos Aires – Berlin.
Na pokładzie 600 pasażerów. Wśród nich:
Jeden psychiatra, który panicznie boi się latać.
Jedna pacjentka, którą przed laty wyleczył
ze zbrodniczych skłonności.
I miejsce 7A...

Mats Krüger, wybitny psychiatra, musi przezwyciężyć paniczny strach przed lataniem. Po śmierci żony wyemigrował do Argentyny (statkiem) i nie zmierzał wracać do Niemiec.
Teraz po latach milczenia wzywa go córka Nele: wkrótce będzie rodzić i chce, by Mats był przy niej. Po kongresie psychiatrycznym poświęconym fobii przed lataniem Mats wsiada do samolotu rejsu Buenos Aires-Berlin. Lecz ledwie zapnie pas, zrozumie, że to nie turbulencje, spadek ciśnienia w kabinie czy terroryści okażą się najstraszliwszym zagrożeniem… Że przygotował się nie na ten strach...''

4. Cudowny chłopak - R.J. Palacio. Niedawno wyszedł film na podstawie tej książki, której wcześniejszy tytuł brzmiał ,,Cud chłopak''. Dobrze, że zostawili oryginalną okładkę, bo jest taka piękna! Już zbliżam się do jej końca i niedługo pojawi się pewnie jakiś konkretny post o niej.

,,Wzruszająca i jednocześnie przezabawna opowieść o walce dziecka z przeciwnościami losu.

August jest inteligentnym, dowcipnym chłopcem i jego życie wyglądałoby pewnie zupełnie inaczej, gdyby nie jeden zmutowany gen, z powodu którego ma zdeformowaną twarz i, zanim skończył 10 lat, musiał przejść 27 operacji. Do tej pory patrzył na siebie oczami bezwarunkowo kochających go rodziców i siostry. Teraz, gdy idzie do szkoły – od razu do piątej klasy – przyjdzie mu się zmierzyć ze światem rówieśników i starszych uczniów, z ostracyzmem, uprzedzeniami, a czasem ze zwykłym chamstwem i podłością. Spotka się jednak również z dobrocią, przyjaźnią i wspaniałomyślnością. Kontakt z rówieśnikami odmieni Augusta. Ale czy tylko jego?''

5. Prostota Siła codziennych rytuałów - Brooke McAlary. No i mamy książkę konkursową, moja cudowna nagroda. Książka jest autorstwa blogerki, ma formę poradnika o tym, co robić żeby lepiej i lżej się żyło. Zapowiada się ciekawie.

,,ODDYCHAJ. SMAKUJ. ŻYJ.

Wciąż w pośpiechu, z telefonem w dłoni, myślisz o sprawach, które czekają, o terminach, które naglą... I to poczucie winy, że ciągle coś zaniedbujesz, stres, że z czymś nie zdążysz.

Może na początek się zatrzymaj, usiądź, pomyśl, o co w tej bieganinie chodzi.

Zrób herbatę i skup się przez kilka minut na tej prostej czynności.

Wyłącz telefon, popatrz w niebo, zobacz, że świat wciąż istnieje, mimo że Ty na chwilę wysiadłeś z tego pędzącego pociągu.''

Oprócz papierowych, oczywiście do zakupowej puli trafiły również ebooki. Nie wiem jakim cudem, ale tylko dwa!

1. Okrutna pieśń - Victoria Schwab. Nie widziałam jeszcze negatywnej opinii na temat tej książki. Oczywiście, jak większość książek, jest jeszcze przede mną.

,,Pierwszy tom bestsellerowej amerykańskiej serii „Świat Verity”. Autorka głośnych „Odcieni magii” powraca w wielkim stylu! Kate Harker i August Flynn są następcami przywódców podzielonego miasta – miasta, gdzie z przemocy zaczęły rodzić się prawdziwe potwory...

KATE chciałaby dorównywać bezwzględnością ojcu, który pozwala potworom wałęsać się po ulicach, a ludziom każe płacić za ochronę.
AUGUST chciałby być człowiekiem, mieć dobre serce i odgrywać większą rolę w obronie niewinnych przed potworami – niestety sam jest jednym z nich. Może ukraść duszę, wygrywając pieśń na swoich skrzypcach. Jednak Kate odkrywa jego tajemnicę…
„Okrutna pieśń” wciągnie cię w świat pełen tajemnic i niepokojący wir postapokaliptycznej walki o przetrwanie. W mrocznym urban fantasy dwoje młodych ludzi musi wybrać, czy chcą zostać dobrymi czy złymi bohaterami – przyjaciółmi czy wrogami. A stawką jest przyszłość ich rodzinnego miasta...''

2. 13 minut - Sarah Pinborough. Trochę zaczęłam ją podczytywać, dosłownie kilka stron za mną dopiero i już mi się zaczyna podobać. Mam nadzieję, że do końca tak będzie.

,,Byłam martwa przez 13 minut. Teraz chcę wiedzieć, dlaczego...” Mroczny, budzący dreszcz grozy thriller Sarah Pinborough, autorki „Co kryją jej oczy” – o ludzkich tajemnicach, lękach, manipulacji i potędze prawdy. O tym, że najmniej znamy tych, których uważamy za najbliższych.

Nie pamiętam, jak trafiłam do lodowatej rzeki, ale wiem jedno: to nie był wypadek. Podobno przyjaciół trzeba mieć blisko siebie, a wrogów jeszcze bliżej, ale czasem trudno ich rozróżnić. Moje przyjaciółki mnie kochają. Wiem to. Nie znaczyto jednak, że nie chciały mnie zabić...''

Jak Wam minął luty? Dużo przeczytaliście? Zakupoholizm dał za wygraną i przybyło wam jak zwykle pełno książek nowych? :D

BOOK HAUL MARZEC 2018

[2017] O GRZYBACH, RYBACH, KOBIETACH I SENSIE ŻYCIA - CZYLI ROZMÓWKI Z ALUSIEM CURUNIĄ - JANINA LESIAK #19

[2017] CUDOWNY CHŁOPAK - R. J. PALACIO #18

[2018] PROSTOTA SIŁA CODZIENNYCH RYTUAŁÓW - BROOKE McALARY #17

[2011] OSKAR I PANI RÓŻA - E.E. SCHMITT #16

10 TYPÓW KSIĄŻKOHOLIKÓW - A TY KTÓRYM JESTEŚ? (1)

BOOKOWE PODSUMOWANIE + (E)BOOK HAUL LUTY 2018 | KSIĄŻKOHOLIZM LEVEL ZAAWANSOWANY

Cześć!

Archiwum

Obserwatorzy

Najchętniej czytane!

Gatunki

Wydawnictwa